Οι γονείς διαπιστώνουν τους πρώτους μήνες ζωής του παιδιού , όταν αυτό αρχίζει να χρησιμοποιεί τα δάκτυλά του, ότι ο αντίχειρας είναι σε μόνιμη κάμψη ή «ανοίγει» με δυσκολία.
Οι γονείς διαπιστώνουν τους πρώτους μήνες ζωής του παιδιού, όταν αυτό αρχίζει να χρησιμοποιεί τα δάκτυλά του, ότι ο αντίχειρας είναι σε μόνιμη κάμψη ή «ανοίγει» με δυσκολία.
Η καμψη του αντίχειρα εξασφαλίζεται κυρίως από τον μακρό καμπτηρα του αντίχειρα. Ο τένοντας αυτού του μυός, στη πορεία του κατά μήκος του αντίχειρα, διέρχεται από διάφορα δακτυλιοειδή τένοντα έλυτρα, τα pulleys. Παχύνσεις των pulleys έχουν ως συνέπεια τη δυσκολία κύλισης του τένοντα εντός αυτών και συνεπακόλουθα την χαρακτηριστική κλινική εικόνα της νόσου. Συνηθέστερα προσβάλλεται το κεντρικό A1 pulley.
Σε νεογνά κάτω του 1 έτους η πάθηση συνήθως αυτοϊάται σε ποσοστό 30%. Συστήνονται καθημερινές ασκήσεις έκτασης του αντίχειρα, ακινητοποίηση με ειδικό νάρθηκα εκτάσεως και παρακολούθηση. Σε παιδιά μεγαλύτερα των 2 ετών ή σε αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας, απαιτείται χειρουργική αντιμετώπιση του προβλήματος για την οριστική διάνοιξη και απελευθέρωση του τένοντα και την αποφυγή μόνιμης σύγκαμψης των δακτύλων.
