Σπονδυλόλυση ονομάζουμε τη λύση της συνέχειας του σπονδύλου μεταξύ των άνω και των κάτω αρθρικών αποφύσεων (facets).
Σπονδυλόλυση ονομάζουμε τη λύση της συνέχειας του σπονδύλου μεταξύ των άνω και των κάτω αρθρικών αποφύσεων (facets). Το τμήμα αυτό ονομάζεται “ισθμός”, και συνήθως αφορά και τους δύο ισθμούς. Συνηθέστερα εντοπίζεται στον 5ο οσφυικό σπόνδυλο. Σε ορισμένες περιπτώσεις το κάταγμα αυτό μπορεί να συνδυάζεται με αστάθεια που προκαλεί μετατόπιση του σπονδύλου, γνωστή ως σπονδυλολίσθηση.
Συνηθέστερη αιτία είναι οι επαναλαμβανόμενοι μικροτραυματισμοί που οδηγούν σε κάταγμα κόπωσης. Για αυτό συναντάται συχνά σε αθλητές κολύμβησης, ενόργανης ή ποδοσφαίρου. Η συχνότητά της στο γενικό πληθυσμό κυμαίνεται μεταξύ 3 – 7% και φαίνεται να παίζουν ρόλο η κληρονομικότητα και η γενετική προδιάθεση.
Το κύριο σύμπτωμα της πάθησης είναι ο πόνος στη περιοχή της μέσης, ο οποίος μπορεί να επιδεινώνεται με τις κινήσεις ή τη δραστηριότητα.
Απαιτείται λεπτομερές ιστορικό και κλινική εξέταση. Απεικονιστικός έλεγχος με απλές και λοξές ακτινογραφίες της οσφυικής μοίρας είναι απαραίτητος. Η μαγνητική τομογραφία είναι συχνά χρήσιμη. Στην απλή πλάγια ακτινογραφία μπορεί να καθοριστεί ο βαθμός και η σοβαρότητα της σπονδυλολίσθησης.
Η αρχική αντιμετώπιση είναι συντηρητική και περιλαμβάνει ανάπαυση, αποχή από δραστηριότητες και ακινητοποίηση με οσφυϊκή ζώνη. Η επάνοδος στις δραστηριότητες γίνεται μετά από περίοδο τριών μηνών, με την προϋπόθεση κλινικής και ακτινολογικής (με ακτινογραφίες και μαγνητική) βελτίωσης. Η φυσιοθεραπεία είναι χρήσιμη.
Σε περίπτωση αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας, εμμένοντος άλγους (>4 μήνες) που παρεμποδίζει την επάνοδο σε έντονες αθλητικές δραστηριότητες, σπονδυλολίσθησης >3ου βαθμού, επιδείνωσης της σπονδυλολίσθησης ή ύπαρξης νευρολογικών συμπτωμάτων, ενδείκνυται η χειρουργική θεραπεία με τεχνική της οσφυικής σπονδυλοδεσίας.
