Αξιολογούμε και ελέγχουμε τα πόδια για παραμορφώσεις και τυχόν συγγενείς παθήσεις.
Τα κατάγματα άνω ή κάτω άκρων είναι ιδιαίτερα συχνά στα παιδιά όλων των ηλικιών.
Η διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα του γόνατος είναι μια επώδυνη πάθηση του γόνατος κατά την οποία ένα μέρες του υποχόνδριου οστού σταδιακά αποκολλάται από το υπόλοιπο οστό, λόγω διαταραχής ενδοστικής αιμάτωσης.
Η ραιβοϊπποποδία είναι μία από τις πιο συχνές συγγενείς παραμορφώσεις των οστών και των αρθρώσεων του ποδιού στα νεογέννητα (1 στα 1000), στα οποία το πόδι είναι στραμμένο προς τα μέσα και κάτω.
Η νόσος Sever ή αλλιώς αποφυσίτιδα πτέρνας είναι η δεύτερη συχνότερη οστεοχονδρίτιδα (μετά την οστεοχονδρίτιδα κνημιαίου κυρτώματος) και αποτελεί συχνό αίτιο πόνου στην περιοχή της πτέρνας σε παιδιά και εφήβους ηλικίας 5–12 ετών.
Μία από τις συχνότερες παρεκκλίσεις της φυσιολογικής βάδισης στα παιδιά είναι και η βάδιση με τις μύτες των ποδιών να κοιτούν προς τα μέσα. Η κατάσταση αυτή είναι συνήθως ασυμπτωματικη.
Η βάδιση στις μύτες των ποδιών είναι ένα πρότυπο βάδισης κατά το οποίο ένα παιδί περπατάει χωρίς να φέρνει σε επαφή την πτέρνα με το έδαφος.
Πλατυποδία ονομάζουμε την εξάλειψη του ύψους της ποδικής καμάρας με συνέπεια το έσω χείλος του άκρου ποδός να βρίσκεται κατά την ορθοστάτηση σχεδόν σε πλήρη επαφή με το έδαφος.
