Η επιφυσιολίσθηση είναι από τις πιο συχνές παθήσεις του ισχίου στην προεφηβική και εφηβική ηλικία κατά την οποία η διαχωρίζεται η επιφυσιακη πλάκα και παρεκτοπίζεται μηριαία κεφαλή από το υπόλοιπο μηριαίο
Η επιφυσιολίσθηση είναι από τις πιο συχνές παθήσεις του ισχίου στην προεφηβική και εφηβική ηλικία, κατά την οποία διαχωρίζεται η επιφυσιακή πλάκα και παρεκτοπίζεται η μηριαία κεφαλή από το υπόλοιπο μηριαίο. Εμφανίζεται σε ηλικίες 9 έως 15 ετών, με την ίδια συχνότητα και στα δύο φύλα, συνήθως σε παχύσαρκα ή ταχέως αναπτυσσόμενα παιδιά.
Η ακριβής αιτία είναι άγνωστη. Θεωρείται πολυπαραγοντική νόσος στην οποία εμπλέκονται:
μηχανικοί παράγοντες (παχυσαρκία, ύψος, αυξημένη οπίσθια κλίση μηριαίου αυχένα, αυξημένη λοξότητα επίφυσης)
ενδοκρινολογικοί παράγοντες (υποθυρεοειδισμός, υπογοναδισμός)
γενετικοί παράγοντες
Στο 1/3 των περιπτώσεων αναφέρεται ιστορικό τραυματισμού, ενώ στις υπόλοιπες είναι αποτέλεσμα χρόνιων μικροτραυματισμών που οδηγούν σε προοδευτική ολίσθηση.
Κύριο σύμπτωμα είναι ένας βαθύς πόνος που μπορεί να εντοπίζεται στο ισχίο, στην έσω επιφάνεια του μηρού ή και στο γόνατο. Μπορεί να ξεκινήσει απότομα ή να διαρκεί για μήνες. Οι ασθενείς παρουσιάζουν συνήθως ανταλγικό βάδισμα και περιορισμό στις στροφικές κινήσεις του ισχίου.
Απαιτείται λεπτομερές ιστορικό και κλινική εξέταση. Ο απεικονιστικός έλεγχος με ακτινογραφίες είναι απαραίτητος ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να ζητηθεί μαγνητική τομογραφία.
Η θεραπεία είναι χειρουργική και περιλαμβάνει διαδερμική σταθεροποίηση της μηριαίας κεφαλής με κοχλία. Στόχος είναι:
η πρόληψη περαιτέρω ολίσθησης
η διατήρηση της αιμάτωσης της μηριαίας κεφαλής
η διόρθωση της παραμόρφωσης, όταν είναι εφικτό
Το 1/5 των ασθενών θα εμφανίσει επιφυσιολίσθηση και στο άλλο ισχίο. Μη έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη παραμόρφωση του ισχίου σε ραιβότητα, ισχαιμική νέκρωση κεφαλής, χονδρόλυση, ανισοσκελία ή πρώιμη αρθρίτιδα.
