Με τον όρο κύφωση αναφερόμαστε στη κύρτωση προς τα εμπρός της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης πέραν των φυσιολογικών ορίων (20-45ο).
Με τον όρο κύφωση αναφερόμαστε στη κύρτωση προς τα εμπρός της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης πέραν των φυσιολογικών ορίων (20 – 45ο). Η κύφωση εμφανίζεται και στα δύο φύλα με την ίδια συχνότητα στην ηλικία από 12 έως 16 ετών. Η έγκαιρη διάγνωση έχει σαν αποτέλεσμα τη διόρθωση της κύφωσης και την αποφυγή μεγάλων παραμορφώσεων.
Η νεανική κύφωση διακρίνεται σε:
λειτουργική κύφωση (λόγω κακής στάσης σώματος, έχει καλή πρόγνωση)
νεανική κύφωση (νόσος Scheuermann)
συγγενή κύφωση
δευτεροπαθή κύφωση (λόγω φλεγμονής, όγκου, κατάγματος)
Στη κύφωση τύπου Scheuermann παρατηρείται μια αναπτυξιακή δυσμορφία των σπονδύλων, κατά την οποία η πρόσθια επιφάνεια του σώματος του σπονδύλου αναπτύσσεται λιγότερο από την οπίσθια, με συνέπεια οι σπόνδυλοι να αποκτούν σφηνοειδές σχήμα. Η αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη και η κυφωτική παραμόρφωση αυξάνεται με την οστική ανάπτυξη.
Μετακίνηση των ώμων προς τα μπροστά
Σκυφτή στάση σώματος
Ορατός ύβος
Πόνος στη πλάτη
Απαιτείται λεπτομερές ιστορικό, κλινική εξέταση και ακτινολογικός έλεγχος της σπονδυλικής στήλης για την ακριβή μέτρηση της γωνίας κύφωσης. Ανάλογα την περίπτωση μπορεί να χρειαστούν επιπλέον εξετάσεις όπως αξονική ή μαγνητική τομογραφία.
Τακτικός κλινικός και ακτινολογικός έλεγχος για την παρακολούθηση της εξέλιξης της κύφωσης είναι απαραίτητος. Η εξέλιξη της νόσου σταματά με τη σκελετική ωρίμανση (2.5 έτη περίπου μετά την έναρξη της περιόδου στα κορίτσια και στα 18 – 19 έτη στα αγόρια).
Στα αρχικά στάδια η θεραπεία είναι συντηρητική (φυσιοθεραπεία, ασκήσεις κορμού, τροποποίηση δραστηριοτήτων). Η εφαρμογή διορθωτικών κηδεμόνων κορμού συνιστάται σε περιπτώσεις με κύφωση >50ο. Η χειρουργική αντιμετώπιση της κύφωσης πλέον χρησιμοποιείται σπάνια και μόνο όταν η σωστή συντηρητική θεραπεία έχει αποτύχει και η νόσος εξελίσσεται διαρκώς (>70ο παραμορφωτική κύφωση).
